Het is oktober en we weten allemaal wat dit betekent: spooky season! Het wordt weer sneller donker en we hebben zin om met een kop thee en een dekentje enge films op de bank te gaan kijken. Om het seizoen goed in te luiden gaat het eerste artikel van het nieuwe jaar over een moordenaar. En niet zo maar een moordenaar, maar eentje die besloot om met Halloween toe te slaan. Over lekker in de sfeer komen gesproken.
Voor dit verhaal gaan we terug naar 1974 in Deer Park, Texas. In die stad leefde Ronald O’Bryan samen met zijn vrouw Deynene en hun twee kinderen Timothy en Elizabeth. O’Bryan werkte als een opticien en hij was ook een kerkvoogd voor de Second Baptist Church waar hij tevens in het koor zat. Al met al leek O’Bryan een normale familieman. Op 31 oktober 1974 was het een regenachtige dag. O’Bryan ging met zijn kinderen langs de deuren voor trick or treat zoals veel andere gezinnen in de Verenigde Staten dit doen. Het gezin ging samen met de buurman en zijn twee kinderen langs de deuren in een nabijgelegen buurt. Op een gegeven moment komt de groep bij een huis aan. De kinderen rennen naar de voordeur en bellen aan. Het huis is echter donker en ziet er leeg uit, dus de groep denkt dat er niemand thuis is en ze gaan verder met hun jacht op snoep. Echter, O’Bryan geeft niet op en blijft bij het huis wachten terwijl de rest van de groep al lang en breed is doorgelopen. Uiteindelijk komt O’Bryan aangerend en laat vijf Pixy Stix zien van ongeveer 53 centimeter (21 inches). Pixy Stix zijn snoepjes met een zoetzure poeder die verpakt zijn in een soort rietjes. O’Bryan zegt dat hij het snoep bij het verlaten huis heeft gekregen. Alle vier de kinderen krijgen een Pixy Stix en O’Bryan geeft er ook nog eentje aan een jongetje van de kerk die hij tegenkomt.
Als de kinderen thuiskomen willen ze dolgraag hun snoep opeten. Welk kind wil dat nou niet met Halloween? O’Bryan zegt toe, maar hij zegt dat de kinderen maar één snoepje mogen eten en de volgende dag mogen ze de rest opeten. Timothy kiest de Pixy Stix, maar hij heeft moeite om het poeder los te krijgen en hij vraagt zijn vader om hulp. Terwijl Timothy het snoepje aan het eten is, klaagt hij over de bittere smaak van het poeder. O’Bryan biedt hem een glas Kool Aid aan om de vieze smaak mee weg te spoelen. Een paar minuten later begint Timothy te klagen over buikpijn. Hij vertelt zijn vader dat hij zich niet zo goed voelt. Direct daarna rent Timothy naar het toilet en begint over te geven. O’Bryan komt naar het toilet gerend en houdt zijn zoon vast om hem te troosten. O’Bryan heeft gezegd dat Timothy slap in zijn armen aanvoelde. De ambulance was gebeld, maar onderweg naar het ziekenhuis was Timothy helaas al overleden.
Er werd een autopsie op het lichaam van Timothy gedaan en daaruit bleek dat hij genoeg cyanide had geconsumeerd om twee volwassen mensen te doden. De politie deed onderzoek en kwam erachter dat de Pixy Stix vergiftigd waren. Iemand had de snoepjes geopend, het vergif erin gegooid en de bovenkant van de snoepjes weer dichtgemaakt met een nietje. Ouders waren in paniek omdat ze bang waren dat hun kinderen ook vergiftigd zouden worden. Niemand wist of het alleen die Pixy Stix waren die vergiftigd waren, of dat het ook het geval was met ander snoep. De politie ging langs de deuren om de rest van het snoep op te halen om te testen of deze ook vergif bevatten. Uiteindelijk bleken alleen de Pixy Stix vergiftigd te zijn. De dochter van O’Bryan, Elizabeth, had een ander snoepje gekozen om te eten voordat ze naar bed ging, dus zij had geen cyanide binnengekregen. Ook de andere kinderen hadden gelukkig niets van de Pixy Stix gegeten.
De politie wilde van O’Bryan weten waar hij in godsnaam die Pixy Stix vandaan had zodat ze de mensen van dat huis konden ondervragen. O’Bryan wist alleen niet meer welk huis het was waar hij de snoepjes vandaan had. Dit was vreemd aangezien de groep maar een paar huizen langs was geweest omdat het toen begon met regenen en de groep naar huis ging. O’Bryan en de politie zijn toen een paar keer door de wijk gelopen om O’Bryans geheugen op te frissen. Gelukkig wist O’Bryan uiteindelijk wel het huis te noemen waar hij de snoepjes had gekregen. Er was alleen een probleem: volgens O’Bryan had de eigenaar van het huis het licht niet aangedaan en de snoepjes zo aan hem gegeven. Daardoor had O’Bryan geen gezicht kunnen zien, alleen een arm die hij beschreef als harig. De eigenaar van het huis was niet thuis, maar de politie arresteerde de man op zijn werk.
Case closed zou je zeggen. Toch niet helemaal. De man had namelijk een alibi; hij was op zijn werk die avond. Zijn vrouw en dochter hadden vroeg de lichten uitgedaan omdat het snoep op was en geen kinderen teleur wilden stellen die langs de deuren gingen. Verder had een groot aantal mensen de man op zijn werk gezien. De politie vond dit zeer verdacht. Wat nog raarder was, was dat O’Bryan voor Timothy’s begrafenis liedjes had geschreven over Timothy en dat hij met de Heer in de hemel was. Toen familieleden niet wakker wilden blijven om naar de uitzending van de liedjes te luisteren werd O’Bryan woedend. De politie deed wat onderzoek en uit dat onderzoek kwam dat O’Bryan een schuld had van 100.000 dollar. Verder stond hij op het punt om ontslagen te worden. Om het nog gekker te maken, O’Bryan had recent een levensverzekering op zijn kinderen afgesloten voor 10.000 dollar per kind en een maand voor Halloween had hij de verzekering opgeschroefd naar 20.000 dollar per kind. De kers op de taart is dat O’Bryan de dag nadat Timothy overleden was om negen uur s ’ochtends naar de verzekering had gebeld om te vragen wanneer het geld uitgekeerd zou worden.
De politie had een huiszoekingsbevel en in het huis van O’Bryan vonden ze een schaar met sporen van plastic die overeen kwamen met de Pixy Stix. Verder ging O’Bryan ook naar een community college en daar stelde hij gekke vragen aan zijn professor zoals: wat voor soort gif het meest dodelijk was. Er was ook een medewerker van een winkel die zei dat er een man was die cyanide wilde kopen maar hij vertrok toen hij te horen kreeg dat hij slechts 2,27 gram kon kopen (5 lbs). De medewerker kon de man zelf niet herinneren maar wel dat hij een soort van doktersuniform aanhad. Dat was precies het uniform dat O’Bryan droeg als opticien.
O’Bryan werd gearresteerd voor de moord op zijn zoon. De jury deed er 46 minuten over om tot een uitspraak te komen. O’Bryan werd schuldig bevonden voor de moord op zijn zoon Timothy O’Bryan. O’Bryan heeft altijd volgehouden dat hij onschuldig was. Op 31 maart 1984 had O’Bryan zijn laatste maaltijd van een steak, frietjes, erwten en een Boston cream pie. Hij werd geëxecuteerd door middel van een dodelijke injectie. Terwijl O’Bryan geëxecuteerd werd stonden mensen buiten de gevangenis met Halloween maskers terwijl ze Trick or Treat schreeuwden.
Bronnen:
https://murderpedia.org/male.O/o1/obryan-ronald-clark.htm
https://wickedwe.com/ronald-obryan-killed-kid-candy/
https://abc13.com/candyman-a-real-life-houston-halloween-horror-story-/375883/
http://www.executedtoday.com/tag/ronald-obryan/
https://www.vice.com/en_us/article/8ge87v/halloween-killer-ronald-clark-o-bryan-candy-man
https://www.investigationdiscovery.com/crimefeed/murder/candyman-poisoned-halloween-candy-pixie-stix
https://www.youtube.com/watch?v=q6KYgr_KJDY
